¿Qué será, qué será? ....
Unha pedazo de funda para a miña cámara compacta
|
Kit de Fábrica de Texturas e miniaturas feitas |
As zapatillas de ballet están coloreadas con lápices e o silueteado faise cun Staedler permanente de talla S |
Faro según o modelodo "souvenir" de Laxe |
Chaveiro con ilustración de Banksy |
As miñas creacións da productiva tarde de venres |
A miña bolsa de mouchos quedou do máis molona ¿non si?
|
Esa é a actitude!!! (máis ilusión e menos pedir cousas) |
O paraíso dos larpeiros
Como a viaxe ía plantexada o máis low-cost posible, a compra de chocolates solucionámola mercando os packs variados de 5 caixas (a 9,90€ en Bruselas, o prezo estándar) que traía os imprescindibles froitos de mar, as trufas, e bombóns variados. Tamén existía a posibilidade de mercar 5 de bombóns recheos, así que optamos por facer intercambio de variedades.
O de mercar os chocolates ao peso tampouco era unha opción excesivamente cara (non atopamos o obrador de Laurent Gerbaud cos seus productos de 80-120€ o kilo), os prezos estaban claramente expostos, salvo en establecementos de máis luxo como os de Godiva
|
O das fritas está moi ben, pero ¿Acaso non coñecen as patacas en branco ou á panadeira? Belgas: ahí vos deixo a idea
En Gante o gran plan de comer costillas a la volonté quedou fastidiado polos horarios de apertura dos locais: a partir das 6 da tarde!!! Qué boa dixestión e boa durmida (se ve que non coñecen as últimas teorías nutricionais da inxesta de calorías a partir da media tarde). Éche o que ten o "Día do Medio": que a viaxe pode empezar a torcerse.
A visita a Gante quedou medio recomposta coa visita e degustación das jenevers no bar de Pol t'dreupelkot
Outra ronda Pol!!!
E para que conste en acta: Bruselas non é ese sitio tan merdeiro (bueno quizáis este non sexa o adxectivo aplicalbe, dado o seu costume de deixar as bolsas de lixo na rúa) ... deixémolo en que a opinión foi: ¿non sei porque a xente bota tantas pestes desta cidade?. Aínda que recoñecemos que o do neno mexón como icono da cidade é bastante lamentable.
Ata o amigo Magritte parece ter vergoña do Manekken Pis
A conclusión da viaxe foi un síndrome de Estocolmo en toda regla, con comentarios tipo: porque temos xa os billetes de volta, que senón quedábamos ata a fin de semana ...
|